Wirtualne miasto

Rachel

Rachel zaśmiała się.
-Trish? Ty pierwsza? Zapomnij. Ty i Angela macie napewno większe szanse niż ja. A w ogóle to co u ciebie Angela?

Trish

-Oj nie przesadzaj. Ciebie wszyscy lubią. No wiesz widzowie.

Tin

Tin szedł do jacuzzi. Gdy zobaczył Rachel, Trish i Angelę zająkł się.
- Eeee... nie będę przerywać pogawędki... przepraszam. Już mnie tu nie ma.
I poszedł.

Trish

-Wcale nie przerywasz. Nie wstydź się nas. -krzyknęła Trish do odchodzącego chłopaka.

Rachel

-Eh.. Faceci- westchnęła Rachel- Angela nie warto sie za niego brac. Jemu jest potrzebny dobry psycholog.

Trish

-E tam zaraz psycholog. Poprostu zawstydził się trzech dziewcząt. -zaśmiała się Trish

Rachel

-A nie sądzicie że on się zamkną w sobie?

Trish

-Czy ja wiem?

Rachel

Rachel usiadła wygodnie.
-Jakie luksusy.

Trish

-Wyszaleli się. Ale pierwsze zadanie to porażka.

Rachel

OOC: Właśnie skończyłam pisac ten wiersz. Jestem poetką wiec przyszło mi to z łatwością Razz

-Eh nie takie straszne. Lubie poezje.

Trish

OOC: tez już mam tylko taką beznadzieję, że żal dawać

-jak dla kogo, ale ja poezji za bardzo nie lubię

Rachel

Rachel poczuła się nagle jak mae dziecko. Zaczęła chlapać wodą Trish śmiejąc się przy tym do rozpuku.

Trish

-No wiesz! - dziewczyna zaczęła chlapac wodą w Rachel.

Rachel

Dziewczyny dobrze się bawiły.
-Hehe, dawne czasy dziecięce.