Wirtualne miasto

Ashley

- Yorkshire Terier. Kupiłam go wczoraj uwielbiam yorki!!!! A jeszcze nikogo innego nie poznałaś oprócz mnie?

Ashley

Ashley widząć że dziewczyna poszła, stwierdziła że pójdzie do domu.

Trish

Trish przybiegła do parku. Zaczęła rzucać psu frisbie i razem z nim się bawić. Była szczęsliwa. Poprostu szczęsliwa. Już planowała co zrobi jutro. Miała w planach muzeum, w którym jeszcze nie była. "Może pójdę też na plażę, wkońcu trzeba się opalić. A salon piękności? Życie jest piękne".

lady_cocee

Angela weszła do parku i przysiadła na kamieniu. Och, lubiła tu siadać. Od zawsze. Kiedy tak siedziała rozmyślała o różnych sprawach.. pomyślała, że może wreszcie kogoś spotka?

VoX

Po dobrym obiedzie, Susanne wraz z Julką i Judytą weszły an teren parku. Shell usiadła na ławeczce, a dziewczynki zaczęły sie bawic. Biegały, skakały i ciagle się śmiały. Sus obserwowała je z usmiechem na twarzy. Pewnie byłoby jej bardzo smutno, gdyby nie zaadoptowała Julci i Judytki. To wspaniałe przyjaciółki, a przy nich Susanne nie czuje się samotna. Chciałaby się kiedyś zakochać... Spojrzała w niebo. Moze to jeszcze nie jej czas?

Daniel

Daniel wszedł do parku i przeszedł się. Zauważył dziewczynę, siedzącą na ławce i przypatrującą się dwóm dziewcznkom. Może spróbuje szans u niej? Podszedł i zagadał.
- Można? - wskazał na miejsce koło dziewczyny. - A tak wogóle... to jestem Daniel. Daniel Kettle. To... Mogę się dosiąść? - spytał jeszcze raz, starając się by głos brzmiał jak najmilej. Raczej mu wyszło. Zdobył się na uśmiech, co nie było trudne.

VoX

Shell przyjrzala się mężczyźnie, który do niej zagadał.
"Całkiem miły" pomyślala i, upewniwszy się, że Julka i Judyta nie znikną z pola widzenia, podjęła rozmowę:
- Naturalnie, proszę. - uśmiechnęła się na myśl, że może poznać jakiegoś fajnego chlopaka - Jestem Susanne Vox. Ale znajomi mówią na mnie Sus albo Shell.

VoX

Sus poczula, że zaczął padac deszcz.
- Może przejdziemy tam? - wskazała na miejsce znajdujące sie pod daszkiem. - Nie mam kurtki. Julka! Judyta! - zawołała, a gdy dziewczynki podbiegły, szybko powiedziała - To są Julka i Judyta. Zaadoptowałam je.

Daniel

- Ach... Dobrze. Lepiej szybciej chodźmy, jeszcze ktoś się przeziębi - stwierdził Daniel, odprowadzając dzieewczyny pod daszek. - Śliczne dziewczynki - powiedział, uśmiechając się i spoglądając to na Sus, to na Julię i Judytę oraz otrząsając się z deszczu. - Od dawna je masz? - wskazał głową na dziewczynki

VoX

- Hmm... Nie, wcale nie tak długo. - zastanowiła sie chwilę. - A ty masz tu jakąś rodzinę?

Daniel

- Nie - odpowiedział krótko. - Sus, tak? Wprawdzie nie jestem jeszcze takim dobrym znajomym, ale czy mogę cię tak nazywać? To bardzo ładne imię - uśmiechnął się Daniel - Tak jak jego właścielka... - uśmiechnął się jeszcze szerzej i popatrzył na dziewczynę, nie odrywając od niej wzroku.

VoX

Judytka kichnęła.
- Ojej, żebyś się nie przeziębiła. - Susanne przytuliła małą. Nie wiedziała, co jeszcze powiedzieć. Podziękowała więc za komplement, który sprawil jej niesamowitą radość.

Daniel

Daniel wyszczerzył zęby. Patrzył zauroczony dziewczyną. Później spojrzał na Judytkę. Teraz uśmiechnął się z lekkim współczuciem. Wiedział jakie to uczucie być chorym, więc nie zazdrościł. Znowu spojrzał na Sus tulącą małą. Zrobiło mu się jakoś ciepło na ten widok.
- Może chcesz moją kurtkę, żeby było cieplej? Ja nie potrzebuję... - stwierdził, zdejmując już obiecaną kurtkę.

VoX

Susanne uśmiechnęła się.
- Dzięki, jesteś bardzo miły, ale już musimy iść. Do zobaczenia! - zawołała i wraz z dziewczynkami poszła.

Daniel

- Papa - pomachał za nią i za dziewczynkami ręką, a następnie włożył ręce w kieszenie i poszedł.